Tot morgen!

31 juli 2015 - Jakarta, Indonesië

De laatste week was geen spannende week. De duik die ik donderdag gepland had was onderdeel van mijn laat-ik-een-onvergetelijk-einde-maken-aan-deze-reis-door-nog-te-gekke-dingen-te-doen-plan. Omdat ik niet in staat was om te duiken heb ik dit plan ook maar laten varen. In plaats daarvan heb ik mijn reis zo'n beetje als over beschouwd en heb ik vooral rustig aan gedaan. In het weekend heb ik uitgeziekt. Veel geslapen, dvd's gekeken en verder alleen rondgelopen van de ene naar de andere eetgelegenheid, en natuurlijk het winkelcentrum bezocht. Mijn host Vania werkt 6 dagen in de week en had op zondag behoefte aan tijd voor zichzelf, dus ik bracht de meeste tijd alleen door.

Maandag avond vloog ik naar Jakarta. Om de 5 minuten stond er een vlucht naar Jakarta gepland en uitgerekend mijn vlucht was 1,5 uur vertraagd. Stiekem was ik er blij mee, omdat het erop leek dat ik anders mijn vlucht gemist had. Maar daarvoor was een kwartiertje vertraging voldoende geweest. Normaal gezien had een vertraging me niet veel uitgemaakt, maar in dit geval heeft het me de hele nacht gekost. Ik landde na middernacht wat voor mij te laat was om veilig mijn hostel te vinden. Om een nacht op de straten van Jakarta te voorkomen heb ik de nacht op het vliegveld doorgebracht. Slapen kwam er nauwelijks van. Om 5.30 hoopte ik al op een bus, maar bij gebrek aan tijdschema heb ik anderhalf uur voor niks buiten op de bus gewacht. De zonsopkomst was ook niet echt de moeite waard. Ik had beter om 7 uur kunnen opstaan. Om 9 uur kwam ik eindelijk aan in het hostel. Ik werd vriendelijk opgevangen, ik kreeg iets te eten, en sliep vervolgens tot laat in de middag. Om de jetlag alvast voor te zijn zullen we maar zeggen.

Woensdag heb ik in mijn eentje doorgebracht. Ik besloot naar het winkelcentrum te gaan. Wat valt er anders te doen in Jakarta? Met het verkeer van Jakarta is dat meteen een dagvullend programma. Ik hoopte goedkoop kleren in te kunnen slaan, maar ik wist niet dat ik een van de duurste winkelcentra had uitgekozen. Ik heb het Nederlandse stereotype 'kijken kijken, niet kopen' flink aangesterkt. Het is trouwens grappig hoe sterk mijn perspectief op Jakarta is veranderd in 4,5 maand. Na het zien van meerdere metropolen in de tussentijd lijkt Jakarta lang niet zo vies, chaotisch, achterstallig en arm als dat ik me kan herinneren. Vooral vergeleken met Manilla is het hier een stuk verder ontwikkeld. Ik ben benieuwd hoe ik straks tegen het straatbeeld van Maastricht aankijk.

Donderdag kwam mijn oude vriend Yudhi terug van zijn reis. Ik bezocht hem in de kamer waar ik mijn eerste dagen van de reis heb doorgebracht. Mijn laatste avond is in stijl afgesloten met Yudhi en zijn vrienden in de kareokebar.

Vandaag vertrokken we al vroeg in de middag naar het vliegveld omdat Yudhi een vlucht heeft om 16.30. Mijn vlucht gaat pas om 20.35. Dat is 4 uren vanaf nu. Met Yudhi heb ik nog een koffie gedronken. Hij pikte me hier in deze terminal op op 15 maart, en hier namen we voor onbepaalde tijd ook weer afscheid vandaag. Hij zit nu alleen te wachten op zijn vertraagde vlucht. Ik kan helaas zo vroeg nog niet inchecken. Dan maar mijn laatste blog schrijven.

Het is vreemd om weer naar huis te gaan. Ik ga deze manier van leven zeer zeker missen. Maar ik merkte dat ik mijn Nederlandse gebruiken de laatste dagen ook weer terugkomen. Dat realiseerde ik me toen ik mezelf betrapte met een kop koffie en het NOS nieuws in de ochtend. Ik heb zin om met mijn nieuwe kennis en perspectieven weer terug te stappen in mijn oude vertrouwde wereld. Het eerste wat me te doen staat is verhuizen naar Nijmegen, waar ik een psychologiemaster ga volgen aan de Radboud Universiteit. (Als iemand me kan helpen aan een woning hoor ik het graag.) Hoe dat gaat lopen kunnen jullie me weer gewoon vragen.

Bedankt voor jullie interesse. Het was leuk om jullie te schrijven. Maar ik verkies toch een persoonlijk gesprek over een geschreven verhaal. Dus ik hoop je snel bij te kunnen praten. Dit blog eindigt hier. Tot morgen!

3 Reacties

  1. Paul:
    31 juli 2015
    Fantastisch Stefan, heel erg bedankt, dat we op deze manier jouw reis hebben mogen meebeleven. Het waren geweldige verhalen. Voor jou ook zeker een geweldige levenservaring. Tot morgen!
  2. Leonie:
    31 juli 2015
    Inderdaad super bedankt voor je beeldende verhalen & tot in Maastricht; -).
  3. Susan smeets:
    2 augustus 2015
    Het was erg leuk om jouw verhalen te mogen lezen, hopelijk zie ik je nog eens bij Euromedica! Heel veel succes met het vinden van een kamer en met je studie. Groetjes Susan