Van het klaslokaal naar de bergen

Vrijdag en zaterdag heb ik weer les gegeven. Vrijdag op een moslimschool en zaterdag op een christenschool. Zoe en ik worden aan ons lot overgelaten. De kinderen verstaan ons amper en wij mogen de lessen vullen. Ik geloof niet helemaal in deze vorm van onderwijs, maar ik zat er nu eenmaal.

Zaterdagmiddag was een mijlpaal in mijn leven. Ik heb mijn eerste smartphone gekocht!
's Avonds was ik welkom op een heel raar feestje. Ongeer 30 opgepompte mannen (Uki's vrienden van de sportschool) en 3 meisjes waren daar. Mannen van boven de 30 jaar oud aan de thee en sigaretten. Meisjes van nog geen 20 die betaald kregen om te komen zingen en met hun heupen te draaien. Gelukkig had ik een goede reden om vroeg naar huis te gaan. Om 23 sluit de poort van de homestay.

Zondag gingen Zoe en ik mee op schoolreisje. We zouden naar een of ander water park of pretpark gaan. Het bleek gewoon een park te zijn met bomen en water, en mensen in kostuums die met je op de foto willen. Ik vond dit wel een mooi moment om een rustig plekje voor mezelf op te zoeken en een boek te lezen. Terwijl de kinderen zich ergens mee amuseerden zocht ik een plek waar de insecten me niet beten en de mensen me niet aanstaarden. Op de terugweg hoopte ik dat de kinderen moe zouden zijn van een dag ravotten, maar ze werden alleen maar drukker. Ze zongen 3 uur lang kerkliedjes in de bus. Hun stemmen waren penetrant. Ik was intussen wel klaar met lezen voor die dag.

Maandag was mijn laatste dag in Klaten. Ik gaf les op de christenschool. Het was een engels- en verkeersles in één. De kinderen snapten geen engels ik snap het verkeer hier niet. Ik mocht verkeersborden op het bord tekenen en ze een engelse naam geven. De kinderen tekenden het braaf na. De dagen daarna zag ik de fouten die ik maakte. De borden die ik tekende worden hier niet gebruikt, of hebben een andere vorm of tekening. Toch zou het me niet verbazen als de kinderen na deze les opkonden voor hun rijbewijs.
's Middags ging ik naar de film en 's avonds tracteerde ik het team op diner.

Dinsdag stond ik om 6 uur op. Ik pakte mijn tas in en werd naar het station gebracht. Ik pakte de trein naar Probolinggo. In die trein zat Yudhi uit Jakarta. Dat was geen toevallig hoor. We hadden afgesproken om elkaar nog eens te zien, en wel bergbeklimmend in oost Java. Met hem was Luca (Italië), een andere couchsurf vriend van Yudhi. Na meer dan 8 uur in de trein kwamen we aan in Probolinggo. Voor het eerst in mijn reis zag ik meerdere rugzakkers bij elkaar. We verzamelden ons op het busstation. We wilden allemaal naar Bromo. Er konden 15 personen voor 35.000 per persoon in de bus. We waren in totaal met 13 rugzakkers. Om te compenseren voor de ontbrekende 2 moesten we 40.000 betalen. Onder de rugzakkers bevonden zich 3 russen. Uit principe wilden ze niet zoveel aan de chauffrur gunnen. Vreemd genoeg was dat principe minder sterk toen een aantal van ons uit wanhoop aanbood om 45.000 ter compensatie te betalen. De russen gingen mee voor 35.000. De 5.000 verschil waar ze moeilijk om deden is minder dan 40 eurocent en de bua bracht ons een uur lang de berg op. Het was iets na 18 toen we aankwamen en het was al donker. Ik had al bijna 12 uur gereisd. Met Yudhi, Luca, en Devita (Indonesië) en Kazimir (Duits) die we op de bushalte leerden kennen, zochten we een slaapplek. Intussen werden ons wolle mutsen voor de kou in de bergen aangeboden door verkopers. Het was iets van 15 graden gok ik. Aanstellers.

Om 2 uur 's nachts begon een van mijn langste en indrukwekkendste dagen ooit. Midden in de nacht beklommen we de berg die ons een mooi uitzicht over de vulkaan Bromo bood. We wilden boven zijn voor zonsopkomst. Na meer dan 2 uur door dichte bebossing de berg op te zijn geklommen kwamen we op een weg aan die vol stond met jeeps voor de minder sportieve mens. Op het uizichtspunt stonden tientallen mensen klaar met hun camera. Omdat we gisteren in het donder aankwamen was het tot nu toe nog een verrassing door welk landschap ik vannacht gelopen heb. De zonsopkomst was prachtig, het uitzicht nog mooier. Na een ontbijt op de berg was de rest (de jeeps en toeristen) alweer naar beneden. Geen jeep meer voor ons, dus dan maar weer lopen. We zongen en schreeuwden van vreugde (de echo in de bergen was ongelofelijk) en de stemming zat er goed in. We waren onderweg naar de vallei waar we net nog uitzicht op hadden. Daar zouden we vervolgens Bromo beklimmen
Na een paar uur slenteren hielden we een auto aan en klommen we in de laadruimte. Binnen een paar minuten raasden we naar beneden en stonden we op de zandvlakte voor Bromo. De zon was intussen fel en ik had nog steeds mijn warmste kleding voor ' s nachts aan. Na een flinke wandeling en klim stonden we bezweet op Bromo. Na een fotosessie bovenop en een uur wandelen waren we weer thuis. Daar heb ik gedouched en kort gedut. Na een half uur moesten we weer door. Het was nog niet eens 12 uur.

's Middags gingen we terug naar het treinstation en pakten we de trein naar Banyuwangi. Kazimir en Devita niet, die gingen terug naar Jogja. We waren dus weer met z'n drieën: Yudhi, Luca en ik. Na een uur vertraging en 5 uur treinen kwamen we om 23 uur aan. In de trein ontmoetten we Christian (Duitsland) en hij ging met ons mee Ijen beklimmen. Om 24 uur kregen we 2 gehuurde brommers en reden we naar Ijen. Dat is een vulkaan crater die bekend is om zijn blauwe vlam. Om 1.30 kwamen we aan. Het moest weer ' s nachts gebeuren, anders zagen we de vlam niet. En dus had ik weer geen idee in wat voor een prachtig landschap ik me bevond. Maar de felle maan verraadde wel een beetje hoe de rondingen van moeder natuur liepen. De sterren maakten deze tweede nachtelijke klim op rij nog mooier. Na een uur klimmen verdwenen de sterren achter een zwavelwolk en werd de stank van de zwavel sterker. We naderden de vulkaan. Eenmaal aangekomen konden we tussen de rotsen naar beneden klimmen. En daar stonden we, in een vulkaan, kijkend naar blauw vuur. Mijnwerkers schepten de brokken zwavel uit de rook en brachten die in mandjes op hun schouders in porties van 80kg de berg op en af. Dat levert hen rp700 (€0.05) per kg op. Aan de van zwavel gemaakte souvenirs die ze tijdens het zwoegen aanboden verdienen ze waarschijnlijk meer.

Rond 5 uur klommen we de krater weer op. En dan weer naar benedeb de berg af. We raakten uit de zwavelwolk wanneer de zon op kwam. Zwavelstank werd frisse lucht van bomen, de vogels werden zingend wakker en de krekels deden fanatiek hun ding. Binnen 5 minuten was het landschap verlicht. Een uur lang schuifelde ik voorzichtig de berg af. Met een brok in mijn keel en prikkelende tranen. De emotie komt vast door de vermoeidheid, maar ik dank het liever aan het idee dat de schoonheid van de wereld me even overmant. Dit is het Indonesië waarvoor ik gekomen ben. Op de terugweg zijn Yudhi en Christian met de brommer uitgegleden over kiezels op de weg. Ze hebben zich lelijk overgehaald. We gingen nog even langs de apotheek voor verband en verzorgden hun wonden. Ik sliep rond 9 uur, toen de hanen al waren uitgekraaid en de vogels al druk bezig waren. Eindelijk in bed, na 31 uur en 4 bergklimmen.

Om 12 uur diezelfde dag, donderdag, stonden we weer op voor ontbijt/lunch. Vanuit ons voortuintje, waar we aten, zie je bergtoppen in de verte. Die bergen horen bij Bali. Vandaag doen we niks anders dan rusten en letterlijk vooruit kijken naar morgen: Bali.