Thuis in Java

Wonosobo voelt als een groot dorp. Iedereen lijkt zo bij elkaar binnen te lopen en de thee staat meteen klaar. Ik kon dus niet meteen rusten bij aankomst. Ik ging met een vriend van Ema naar zijn werk. Via zijn huis gingen we naar zijn werk/studente die hij Engels bijspijkerde. Bij haar thuis kon ik wel even douchen. Daarna gingen we door naar Ema's werk in de radio studio. Binnen 2 uur in Wonosobo heb ik al 3 huizen en 2 werkplekken bezocht. Eindelijk weer thuis kon ik vroeg gaan slapen.

Om 4 uur wekte de luidsprekers van de moskee mij. Om 6 uur werd ik definitief wakker gekukeld door de hanen in de tuin. Ema was al sinds 4 op. 's Ochtends hiel ik haar met get opplakken van Glow-in-the-dark -sterren, -hartjes, -dolfijnen en -wietbladen op het plafond van haar slaapkamer. Ze heeft maanden lang gewacht op iemand die groot genoeg was om haar daarmee te helpen. Ik heb me nog nooit zo groot gevoeld. 
's Middags moest Ema werken bij de radio dus haar vriendin, Tanti, hield me bezig die dag. We bezochten Dieng. Na een uur op de brommer kwamen we zeiknat geregend aan in Dieng. De bedoeling was om daar te genieten van het uitzicht van het vulkanisch landschap. Door de bewolking viel er weinig te zien. Ik zal nog foto's posten, maar ik ben het kabeltje voor mijn camera vergeten. Maar voor betere foto's kun je beter naar images.google.com. Ondanks de bewolking heb ik nog altijd meer geluk dan in Jakarta. Daar waren de meeste bezichtingen gesloten op het moment dat ik daar aankwam. 

Sinds Jakarta is er niet veel veranderd in mijn beeld van Indonesië. Er gebeurt nog steeds veel op straat en de verkeersregels blijven onbegrijpelijk. Maar ik zie nu wel de schoonheid van het land. Tropische fruitbomen met vruchten die we in Nederland niet eens kennen komen overal voorbij. De de bergen op de achtergrond en overvloedige rijstvelden maken het cliché plaatje compleet. Prachtig. Het ruikt weer fris.

Na een gijzer, een meer en een berg te hebben bezocht in Dieng gingen we opgedroogd weer terug naar Wonosobo. Een uur later kwamen we weer zeiknat thuis. Ik kreeg een t-shirt van Tanti zodat ik enigzinds droog met haar naar een trouwerij van een collega, of zoiets, aankwam. Ik verwachtte een traditionele ceremonie, maar na een snelle maaltijd en wat gelach om mijn aanwezigheid stonden we alweer buiten voordat ik er erg in had. 

Wonosobo was erg rustig en vriendelijk. Ik voelde me erg thuis in dit "dorp". Op anderhalve dag tijd bezocht ik onuitgenodigd 8 huizen, 3 werkplekken en 1 bruiloft. Probeer dat maar eens in Nederland.

Zaterdagochtend bracht Ema met om 6.30 naar de bushalte. Om 8 uur ging mijn bus. Ik ging naar Yogjakarta (Jogja). Daar had ik om 10 uur afgesproken met de mensen van mijn volgende verblijf in Klaten. 2 bussen en een lange wandeling later kwam ik om 12.30 bezweet aan op de afgesproken plek. Daar wachtten Josh (Indo/Duits), Stephan (Duits), Rani (hoofd organisatie) en Giman (docent) op me. Ze handen Jogja al gezien dus we reden met de auto meteen verder. Nog langer reizen, terug naar Borobudur, Daar hebben we de grootste tempel ter wereld bezocht. (Het was toen dat ik erachter kwam dat mijn portemonnee met reserve geld weg was. Later deze week zou ook mijn tablet kapot. Ik heb het geluk niet meezitten).
De groep waar ik mee rondhang verzorgt Engels les in Klaten. Een team van verschillende scholen en cursussen gebruiken backpackers om de kinderen Engels in de praktijk te laten ervaren. Ik verblijf met de andere backpackers Stephan, Josh en Zoe (VS) in een homestay in Klaten. Zoe ging niet mee in dit dag uitstapje. 

Zondag bezochten we een bruiloft. Deze was wel een stuk traditioneler en duurder dan die in Wonosobo. Zal wel met financieel vermogen te maken hebben. Na deze langdradige en warme ochtend heb ik een rustdag ingelast.

Maandagochtend gaf ik mijn eerste les. Anderhalf uur praten, meer was het niet. Spreekvaardigheid bijspijkeren. Erg leerzaam. Ook voor mij om meer te leren over de gedachtegang en tradities in Java. De betere leerlinge kreeg als huiswerkopdracht om mij naar haar moeders restaurant te brengen en bezig te houden tot aan de middag les van  15 uur. En zo geschiedde. Op 1 klasgenoot na had iedereen een reden opgenoemd om niet mee te kunnen. Met 2 leerlingen, 19 en 22 jaar oud, kreeg ik lunch in het eerdergenoemde restaurant. Daarna bezochten we een groot vissersmeer en het winkelcentrum, De middag les was hetzelfde als 's ochtends. Alleen duurde het langer en had ik meer leerlingen, en ik was nog steeds alleen. De anderen uit de homestay hielpen op een andere school. 

Dinsdag was bijna hetzelfde. Alleen had ik dit keer lunch op een drijvend restaurant op het eerder bezochte meer. Daar aten we -alle backpackers en een paar leerlingen- de vis uit het meer. Ik deed nog wel meer op een dag, maar ik probeer de verhalen kort te houden.

Woensdag vertrokken Josh en Stephan uit Java en ging ik alleen met Zoe naar Jogja. Het dagdeel dat ik zaterdag had gemist kon ik nu inhalen. We hebben Sultan's Palace bezocht. Nederland heeft de Indonesische sultans de afgelopen decennia veel geschonken heb ik gezien. Verder draait De cultuur van Jogja veel om toerisme en batik. Batik is een traditionele kunstvorm waarvan ik mezelf een shirt en een schilderij heb gekocht. Het was nog even zoeken want veel vreemdelingen waren zo aardig om ons te waarschuwen voor het vele nep-batik dat er te kopen is door toeristen. Het was een warme mooie dag.

Donderdag zou ik om 8 uur door Uki worden opgehaald. Om 9 uur haalde Uki me op. Hij is ooit leerling geweest op een van de betrokken scholen, maar hij is nu zelf de Engels mentor van een van zijn vrienden.. Hij bracht me 's ochtends naar een waterpark, waar ik een frisse duik kon nemen. 's middags bezochten we zijn vriend. Ik mocht zijn Engels prikkelen en corrigeren. Later in de middag heb ik zelf Batik gemaakt. Op een houten masker. 
's Avonds heb ik eindelijk een zwembroek gekocht. Daar zocht ik al een week naar. Winkelen is niet zo mijn ding, ook niet in Indonesië.